In traditioneel wetenschappelijk onderzoek is de rol van de participant gereduceerd tot het deelnemen aan onder andere interviews, surveys en experimenten. Hierdoor blijven deelnemers relatief passief en worden ze niet betrokken in het wetenschapsproces (Jacquez et al., 2013; Langhout & Thomas, 2010; Shamrova & Cummings, 2017). Dit is een gemiste kans voor onderzoekers, zeker bij het onderzoeken van thema’s met betrekking tot de leefwereld van kinderen en jongeren. Deze groep in het besluitvormingsproces betrekken kan er namelijk niet alleen voor zorgen dat onderzoekers relevanter onderzoek uitvoeren, maar het biedt ook heel wat voordelen voor de jeugd. Zo krijgen kinderen en jongeren de kans om meer over wetenschappelijk onderzoek bij te leren, krijgen ze een stem over de onderwerpen die hen aangaan en kunnen ze ook meebeslissen over wat er met de resultaten van wetenschappelijk onderzoek moet gebeuren (Ozer & Douglas, 2013). Een specifieke vorm van onderzoek die zich hiermee bezighoudt is Youth-led Participatory Action Research (YPAR).

In YPAR-onderzoek worden er voornamelijk thema’s onderzocht met betrekking tot maatschappelijke problematieken zoals discriminatie op school, ongelijkheden en welzijn. Er is echter nog relatief weinig onderzoek uitgevoerd naar hoe men wetenschap kan communiceren aan jongeren (Langhout & Thomas, 2010; Rodríguez & Brown, 2009; Shamrova & Cummings, 2017). Daarom onderzoekt deze studie hoe de resultaten van wetenschappelijk onderzoek teruggekoppeld kunnen worden aan jongeren en hoe een YPAR-aanpak kan bijdragen aan het engagement en empowerment bij jongeren. Er werd in de studie gebruikgemaakt van observaties om de data te verzamelen bij 33 Vlaamse jongeren tussen 16 en 18 jaar oud. De observaties vonden plaats in twee middelbare scholen, tijdens de lesuren. De leerlingen namen deel aan een klasactiviteit met interactieve en theoretische elementen.

De resultaten van dit onderzoek geven aan dat participatief onderzoek kan gebruikt worden om wetenschap te communiceren aan jongeren, mits er rekening wordt gehouden met de omstandigheden waarin deze plaatsvindt. De leerlingen waren tijdens de activiteit slechts in beperkte mate empowered, wat mogelijk te wijten was aan het gebrek aan agency (Shamrova & Cummings, 2017). In relatie tot de data werd agency gezien als de mate waarin leerlingen het initiatief namen om controle uit te oefenen en deze neiging werd weinig teruggevonden. Een mogelijke verklaring hiervoor is de schoolomgeving die omwille van de ongelijke verhoudingen tussen de verschillende actoren gevoelens van agency tegenwerkte (Kohfeldt et al., 2011; Ozer, 2017; Ozer et al., 2013; Shamrova & Cummings, 2017). De interactieve opdrachten hadden echter wel een positieve impact op het geobserveerde engagement van de leerlingen, zowel affectief, cognitief, als gedragsmatig, al waren er grote verschillen tussen de leerlingen. Dit mogelijk omwille van de beperkte tijd en de grootte van de groepen. Toekomstig onderzoek kan de beperkingen van kwalitatief onderzoek tegemoet komen en 2 verder onderzoeken hoe al deze factoren zich ten opzichte van elkaar verhouden. Zo kan er via experimenteel onderzoek onderzocht worden welke rol deze elementen spelen en kunnen de precieze omstandigheden waarin YPAR-onderzoek moet plaatsvinden om jongeren te engageren en te empoweren worden verhelderd.